Ik zit op de rand van mijn bed in een waterig zonnetje. Met
mijn nieuwsgierige verloofde naast me. “Ga koffie zetten man..”denk ik en
probeer me te concentreren.
Over mijn verjaardag. De kratjes softdrinks zijn leeg. In no time waren ze door mijn gasten soldaat gemaakt. Ik moest het ontstressen van een joint hebben. God wat een gezeik als je geen energie hebt om je verjaardag te vieren en je moet toch naar de stad om daar in de hitte je inkopen te doen op de markt: tomaten, sla, wortel etc. Zwaar geïrriteerd met Tapha die zijn mond niet open doet en koopvrouwen die vinden dat ze niet of te weinig betaald zijn door mij. Brrr! En Dan nog het gezeik met de lege flesjes die ik in wilde wisselen voor volle. De drankenmevrouw bleef me maar uitleggen waarom ze sommige flesjes niet in kon nemen en ik het maar niet snappen en de vrouw maar teleurgesteld zijn in mij. Tegen Tapha met een gezicht vol onbegrip: “ She is never like this.. not nice..” Etc etc.
Maar Tien had ’s ochtend gezellig koffie gemaakt en een heuse cake voor me ingepakt. Zo eentje die ik later in ons supermarktje zag liggen en waarvan ik er nog twee extra aanschafte om ‘taart’ te kunnen maken. Sponsordochter Mama kwam samen met haar vriendinnen veel te laat naar mijn smaak op het feestje.Met een gehaakte lichtblauwe poncho voor 's avonds als het kil is en diverse armbanden. En Malang gaf me een lapje batik met roundhuts[1] erop. Een bijzondere verjaardag. Weliswaar vond die plaats aan het strand maar ik heb met geen teen het water beroerd. Wat heet, ben niet eens aan de waterlijn geweest. Lida heeft een schattig nederzetting aan het strand, compleet met geïmproviseerde buitenkeuken, bantaba[2] en boomhut. En heel veel bloeiende planten. En dat gewoon in het zand, verbazend. Ze verhuurt kleine hutjes per nacht en haar vriend David en zijn maten spelen restaurantje in de buitenkeuken. Ze maken heerlijke vis met patatten. Verse vis direct uit zee en patat van dikke grote aardappels.
Ik hoop aan een nieuw chapiter te beginnen hier. Toekomen aan het bezoeken van mijn kennissen bijvoorbeeld. Nooit heb ik ergens tijd voor. Gardening gardening gardening.. tuinieren..tuinieren.. De eerste sla heb ik trouwens uit mijn tuin kunnen plukken. Van de twaalf komkommerplanten is er nog maar eentje over. FaJallo die me hielp met de tuin bewateren had iets te enthousiast emmer na emmer over de blauw gekleurde zaadjes gekieperd. Daar kun je als zaadje natuurlijk niet tegenop. De paprika’s daarentegen groeien goed - de planten dan, want voorlopig zijn er nog geen vruchten. De Afrikaantjes rond de groentebedjes doen zich voor als miniboompjes en moeten de luizen weghouden. Geen idee of dat ook zal gebeuren, ik doe maar wat.
Inmiddels zijn de buurvrouwen ook gaan farmen[3] op 'mijn' compound. Bij gebrek aan eigen geschikte grond. Het is dus een drukte van belang hier.
Ik stop met tikken omdat de stilte verbroken wordt door een meisjesstem. Ik kijk om me heen. Van Tapha is geen spoor te ontdekken. Ik hoor iemand de compound op lopen. Ik moet vaker de knip op de ijzeren deur schuiven, denk ik. "Doo-koe-wo!" roep ik naar de vijfentwintigjarige Manima die inmiddels voor mijn slaapkamerdeur staat. Ik zucht. Ze komt het huis aanvegen om daarmee 25 dalasis te verdienen, zodat ze de bushtaxi naar haar tijdelijke baantje in Kartong kan betalen. “Moet kunnen..” besluit ik en klap de laptop dicht. Snel sla ik een doek om mijn middel en strompel met mijn stijve lijf naar de deur om haar binnen te laten.
De dag is begonnen.
Over mijn verjaardag. De kratjes softdrinks zijn leeg. In no time waren ze door mijn gasten soldaat gemaakt. Ik moest het ontstressen van een joint hebben. God wat een gezeik als je geen energie hebt om je verjaardag te vieren en je moet toch naar de stad om daar in de hitte je inkopen te doen op de markt: tomaten, sla, wortel etc. Zwaar geïrriteerd met Tapha die zijn mond niet open doet en koopvrouwen die vinden dat ze niet of te weinig betaald zijn door mij. Brrr! En Dan nog het gezeik met de lege flesjes die ik in wilde wisselen voor volle. De drankenmevrouw bleef me maar uitleggen waarom ze sommige flesjes niet in kon nemen en ik het maar niet snappen en de vrouw maar teleurgesteld zijn in mij. Tegen Tapha met een gezicht vol onbegrip: “ She is never like this.. not nice..” Etc etc.
Maar Tien had ’s ochtend gezellig koffie gemaakt en een heuse cake voor me ingepakt. Zo eentje die ik later in ons supermarktje zag liggen en waarvan ik er nog twee extra aanschafte om ‘taart’ te kunnen maken. Sponsordochter Mama kwam samen met haar vriendinnen veel te laat naar mijn smaak op het feestje.Met een gehaakte lichtblauwe poncho voor 's avonds als het kil is en diverse armbanden. En Malang gaf me een lapje batik met roundhuts[1] erop. Een bijzondere verjaardag. Weliswaar vond die plaats aan het strand maar ik heb met geen teen het water beroerd. Wat heet, ben niet eens aan de waterlijn geweest. Lida heeft een schattig nederzetting aan het strand, compleet met geïmproviseerde buitenkeuken, bantaba[2] en boomhut. En heel veel bloeiende planten. En dat gewoon in het zand, verbazend. Ze verhuurt kleine hutjes per nacht en haar vriend David en zijn maten spelen restaurantje in de buitenkeuken. Ze maken heerlijke vis met patatten. Verse vis direct uit zee en patat van dikke grote aardappels.
Ik hoop aan een nieuw chapiter te beginnen hier. Toekomen aan het bezoeken van mijn kennissen bijvoorbeeld. Nooit heb ik ergens tijd voor. Gardening gardening gardening.. tuinieren..tuinieren.. De eerste sla heb ik trouwens uit mijn tuin kunnen plukken. Van de twaalf komkommerplanten is er nog maar eentje over. FaJallo die me hielp met de tuin bewateren had iets te enthousiast emmer na emmer over de blauw gekleurde zaadjes gekieperd. Daar kun je als zaadje natuurlijk niet tegenop. De paprika’s daarentegen groeien goed - de planten dan, want voorlopig zijn er nog geen vruchten. De Afrikaantjes rond de groentebedjes doen zich voor als miniboompjes en moeten de luizen weghouden. Geen idee of dat ook zal gebeuren, ik doe maar wat.
Inmiddels zijn de buurvrouwen ook gaan farmen[3] op 'mijn' compound. Bij gebrek aan eigen geschikte grond. Het is dus een drukte van belang hier.
Ik stop met tikken omdat de stilte verbroken wordt door een meisjesstem. Ik kijk om me heen. Van Tapha is geen spoor te ontdekken. Ik hoor iemand de compound op lopen. Ik moet vaker de knip op de ijzeren deur schuiven, denk ik. "Doo-koe-wo!" roep ik naar de vijfentwintigjarige Manima die inmiddels voor mijn slaapkamerdeur staat. Ik zucht. Ze komt het huis aanvegen om daarmee 25 dalasis te verdienen, zodat ze de bushtaxi naar haar tijdelijke baantje in Kartong kan betalen. “Moet kunnen..” besluit ik en klap de laptop dicht. Snel sla ik een doek om mijn middel en strompel met mijn stijve lijf naar de deur om haar binnen te laten.
De dag is begonnen.
[1]
Een ‘roundhut’is niet altijd perse een hut. Het kan ook een rond huis zijn met
strooien dak, gebouwd in de stijl van een Afrikaanse hut.
[2]
Een rond overdekt terras onder een strooien dak
[3]
‘Tuinieren’ zou de lading niet dekken, zoals het Gambiaans-Engelse woord ‘garden’
ook beter aangeeft hoe groot het land is dan ons woord ‘tuin’
Tja hiet is altid beter dan met een geverfde steek op je hoofd verjaardag te vieren
BeantwoordenVerwijderen@Badala: kan helaas die foto van jou-op-je-verjaardag-in-gambia niet plaatsen.. ;-)
BeantwoordenVerwijderen