Kurt Cobain

Gisteren was het twintig jaar geleden dat Kurt Cobain overleden is. Kurt Cobain? Ja, ik herinner me het nieuwsbericht, maar om nou te zeggen dat ik echt wist wie hij was, nee dus. Kijkend naar de documentaire van de VPRO heb ik me even bij laten praten en kijken. 1994 waar was ik eigenlijk? Wat deed ik? Van welke muziek hield ik wél? Want dat punk gedoe had ik na tien jaar wel achter me gelaten. Hoewel het me opviel dat in de documentaire nergens gerept werd over dat het ‘punk’ zou zijn. Mijn haar zat weer ‘normaal’. Op mijn ogen zat geen felroze ogenschaduw meer. Ik werkte geloof ik als patronenmaakster bij een Indiaas bedrijf en mijn zoveelste relatie dreigde op de zoveelste klip te lopen. Of was dat al gebeurd? In dat geval was ik meteen daarna aan mijn zoveelste opleiding begonnen, Spaans .
Het is ‘maar’ twintig jaar geleden en toch moet ik vreselijk graven. Het lijkt wel of steeds dezelfde herinneringen boven komen. Of je ooit een laadje in je hersens gevuld hebt met memories en dat steeds opentrekt. Wordt het niet tijd andere stukken boven te halen? Of moet je gewoon doorgaan met in het ‘nu’ leven en de rest voor gezien laten? Mijn leven is zo vol, zo veel, zo’n kluwen met herinneringen, beelden en wat-al-niet. Laat het maar. Als er af en toe iets boven komt via een docu op tv is dat meer dan genoeg. En Kurt Cobain?.. eh.. dat was toch die punker?