“Die Ottolenghi is me er eentje. In de inleiding van dit recept uit Plenty More heeft hij het over de commentaren van zijn lezers. Ze klagen dat zijn recepten te elitair zouden zijn en dat ze te veel slecht verkrijgbare ingrediënten bevatten.” Janneke Vreugdenhil schrijft in NRCNext dat hij heeft toegegeven zijn leven te beteren maar vervolgens “doodleuk komt met een recept voor gegrild fruit met een Tunesisch bloemendestillaat waarvan de exclusieve verkooprechten liggen bij een eenogige Algerijn met een obscure negotie achter in de souk van Monastir .”
Zucht. Gelukkig nog iemand die dat klaarblijkelijk opgevallen is. Ottolenghi, dat was het qua koken. En dus rende ik naar de bieb om het lijvige kookboek te lenen. De schitterende foto’s met uitvergrote granaatappelen en vijgen beloofden me het paradijs op aarde. Glanzende gegrilde groenten waarvan het sap van de bladzijden druipen. Geroosterde pitjes en noten die het water je in de mond doen lopen. Maar van koken kwam het maar niet. Had ik puntpaprika’s in huis, dan ontbrak wel weer het oranjebloesemwater. Had ik dat uiteindelijk met drie flessen tegelijk in huis – iedere keer alleen daarvoor helemaal naar de Marokkaanse winkel in de Javastraat.. nee! – dan ontbrak er wel weer een of ander kruid of noot of steenvrucht. Ik ben ver gekomen met de ingrediënten, maar van koken kwam het niet. Het boek bracht ik teleurgesteld na drie weken terug naar de bieb.
Lag dat nou echt alleen aan Ottolenghi? Eh.. nee. Een ongelukje met de fiets zorgde ervoor dat ik met een te grote wond aan mijn been hinkelend op stokken door het huis hipte. Boodschappen kon ik even niet opbrengen en dus werden de vriesladen aangesproken. Toen ook die leeg waren bleef er niets anders over dan crackers eten en yoghurt. Maar ook dat komt aan een einde. Met flinke pijnstillers achter de kiezen sjeesde ik zo goed en zo kwaad als het kon naar de supermarkt. Een diepvriespizza met spinazie. Verder dan het opleuken met tomaatjes en ansjovis uit een potje is het niet gekomen. De pillen zijn opgevoerd tot vier verschillende , vier maal per dag. Dan heb je daarna geen trek meer in eten. En al helemaal niet in koken. Maar vanavond ga ik stoer doen: verse sperzieboontjes met tahoe ( als die nog goed is..)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten