Kleur

Op een zonnig strand doen meisjes hun best de djola-dans in te studeren. Smalle lijfjes, beweeglijk als een slang. De jongens op de achtergrond bewerken de djembe’s in een strak tempo. De doundoun-speler lijkt in trance. Zijn bovenlijf is  gespierd alsof hij drie maal daags de sportschool heeft bezocht. Hij zweet en ramt de stok op de zijkant van de liggende trom. Onder een mangoboom zitten twee jonge mannen glimlachend met elkaar te dammen op een houten bankje. Het bord tussen hen in. Malang maakt met zijn handje een eenogig brilletje en loert erdoor naar de camera. Met zijn andere handje houdt hij Woef vast, een knuffel hond die hem getroost heeft toen hij nog klein was. Een moeder showt haar nieuwe baby en vrolijke jongens verdringen zich voor de camera.

Maar buiten is het donker. Op de ramen liggen piepkleine dauwdruppels. De straten zijn nat en de lucht is grijs. Dit is de werkelijkheid. Dat andere komt slechts voorbij op het laptop screen.  
Al meer dan een week leef ik fysiek in de ene en met mijn hoofd in de andere wereld. Dat komt door het inpakken van alles wat met de container mee moet. Je wilt geen overbodige troep meenemen en dus probeer je je voor te stellen of een kist past, kleren en schoenen wel de goede maat hebben (kids groeien snel in acht maanden tijd) en of het wel of niet te luxe is.  Afgezien van de vele zakken met kleertjes van de buren kreeg ik gisteren een doos opgestuurd. Met daarin het prachtige fun-ondergoed van de Zeeman. Wauw! Ja, die van de reclame, waarin jong en oud, wit en zwart, klein en groot, in de leukste slipjes en bh’s over het scherm dansen. “Voor je sponsordochter Mama”.  Knalroze pikante slipjes met zwart kant afgezet en een sexy zwart bh-tje met rose kant. En ook nog roze meisjes ondergoed compleet met hartjes. En kleurige boxershorts voor mijn jongetjes, met race auto’s. Kippenvel. Zomaar opgestuurd door iemand van Facebook. Nou ja ..niet zomaar iemand..

We kwamen elkaar tegen op internet en ontdekten dat we samen de Kleuterleidstersopleiding gedaan hadden rond 1970. Zij is allang oma en staat nog af en toe voor de klas. Ze woont op het prachtige platte land van Noord Holland. Dat weet ik omdat er een kaart bij de kleertjes zat. Een aquarel van een zonnig Hollands landschap met weidse luchten en groene weiden met slootjes. Zij hoeft niet naar Afrika om de grijsheid te ontvluchten. Want het is daar vast altijd kleurig. Groen en blauw. En geel van de zon.