Dat er nog plek op tafel is voor mijn laptop – of waar dan ook – mag een wonder heten. Boven het scherm zweeft de roestvrijstalen poot van de tafel die normaal gesproken in de loggia staat. Altijd gezellig voor het raam. Al dagen schuift hij op zijn kant door het huis. Ruimtegebrek. Een “De Waard Tent” thuis van een aantal handigheidjes voorzien is behoorlijk uit de hand gelopen. De salontafel met Gispen stoel staat geparkeerd in de hal. De eetkamertafel is al langer volledig volgestouwd met alles wat ik vooral niet mag vergeten. Alleen de bank in de kamer is nog redelijk onbezet als je de kussens, poppen, tafelkleden en spreien niet meerekent, want daar kan je makkelijk je benen op leggen. Handig ook. Want mijn benen moeten de lucht in. Dikke enkels en dooie voeten zijn het gevolg van lange dagen kruipend over de grond en zittend achter de naaimachine.
“Wat jij in je kop hebt heb je niet in je kont zitten” galmt mijn moeder door mijn hoofd. Inderdaad. Ik moest en zou een tent mee naar Afrika nemen omdat de Roundhut nog niet af is. Wat heet.. laten we zeggen dat hij op de helft is. En dus bedacht ik dat ik wel naast de septictanc mijn tentje op kon slaan. Tentje werd een grote Albatros, bestand tegen windkracht 10 ( die heb je daar niet) en waterdicht ( het is er kurkdroog als ik kom). Kortom, een wereldtent voor de Gambiaanse omstandigheden. Hoewel.. zon en muskieten zijn er genoeg. Je dan opsluiten in een tent met slechts 1 hordeur is vragen om moeilijkheden. No problem, ik maak er een tweede hordeur in.
Nu had ik mezelf – en anderen – gezworen dat ik nooit en te nimmer nog een tent onder de naaimachine zou leggen. Ik had zelfs de naaimachine al op Marktplaats staan. Maar ’nood’ breekt wetten. De boel werd aan de kant geschoven en het grote uitrollen kon beginnen. Nu heb ik best een grote huiskamer zo met alles eruit, maar de tent kwam niet verder dan een grote berg katoen met een veel te zwaar verfrommeld en stijf grondzeil eraan vast. Het grote sjorren kon beginnen. En nu, twee dagen verder geef ik mijn moeder gelijk. De deur zit erin, het klittenband tegen schorpioenen en slangen is op het grondzeil gestikt. Morgen nog ‘éven’ een bijpassend zonnedak in mekaar flansen en de boel kan de zak cq de container in. Want begin oktober gaat de tent varen naar Gambia. Dat kan niet elke De Waard Tent zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten