Eten

Waarom zou je Brinta meenemen naar Afrika? En Maaltijdshakes van het Kruidvat? Over de rest - Cup-a-soup/thee/nescafe etc etc -zal ik het maar niet hebben want dan schaam ik me een beetje. Hebben ze daar geen winkels soms?
Ik stel mezelf de vraag regelmatig tijdens het inpakken van de dozen die ik met de container mee stuur. Gevolg is dat ik even verhuis naar mijn plek in Gunjur. En ik heb direct het antwoord: nee ze hebben daar geen winkels zoals wij die kennen. Een Ah of een Aldi is al helemaal iets absurds dat je alleen op de toeristenplekken tegenkomt. En dan vooral rete-duur.
Nee, 'ónze' winkeltjes worden gerund door de buurvrouw op de hoek die een half uur daarvoor 10 stokbroodjes gehaald heeft bij  de bakker in het dorp en het  vervolgens doorverkoopt met 0,1 % winst, in de hoop dat je dan  meteen ook een zakje nescafe of een eitje bij ze koopt. Kortom: zo schiet even iets te eten halen niet echt op. En dus zorg ik dat ik de basis in huis heb. Stevig verstopt in een 4x4 aluminium kist met sloten. Want niet alleen muizen hebben het op het eten gemunt. Bezit lijkt soms niet te bestaan. Alles is van iedereen en het moet gezegd: vooral eten en drinken wordt altijd gedeeld.

Ik was eens op een festival met mijn sponsordochter Mama en had cola voor ons gekocht. Met onze flesjes stonden we tussen het publiek met voor ons wat meisjes van een jaar of twaalf. Toen Mama het flesje voor een derde opgedronken had tikte ze een van de meisjes aan en gebaarde met het flesje dat ze er verder van konden drinken. Ik zou dit nog veel vaker meemaken. Tapha die de onverwachte bezoeker een stuk van zijn stokbroodje aanreikt. En ikzelf - ik ben een snelle leerling - die de enorme gekregen papaya maar meteen in 20 stukken snijd en de groep tuinierende buurvrouwen erop vergast.

Maar om terug te komen op de Brinta. De jongetjes zijn er gek op. Kinderen gaan vaak met een lege maag naar school. Of er moet nog een restje rijst over zijn van de vorige avond, wat al een restje was van de hoofdmaaltijd in de middag. Mijn jongetjes, kleinzoon Malang en zijn onafscheidelijke vriendje Mustapha weten het wel te regelen. MamaTien heeft 'porridge'.  Ik koop enorme blikken melkpoeder daarvoor.  Een paar lepels poeder shaken met een  zakje water - 'naan'- Brinta en suiker erdoor en klaar-is-Kees. Mustapha kijkt steevast bedrukt na de eerste hap. Er zit te weinig suiker in, hoewel hij vindt dat er 'no sugar' in zit. Malang neemt het voor me op en legt zijn vriend uit dat Mama Tien suiker slecht vindt. Maar een gevulde maag wint het altijd van de smaak en dus is de inhoud van het Jip&Janneke schaaltje in een minuut naar binnen gewerkt.

Maaltijdshakes van het Kruidvat zijn enkel en alleen voor mezelf. Is het voornamelijk bedoeld voor dames en heren die af willen slanken, ik gebruik het als 'noodoplossing' wanneer er even geen eten voor handen is. Want wat er gebeurt als ik verga van de honger omdat ik bijvoorbeeld domweg te laat voor  de rijstpot ben op school of bij familie, daar kan ik maar beter niet over uit wijden. Hou het er maar op dat ik totaal ontregeld ben en in totale stress. Nee voor mij geen oorlogswinter als het niet hoeft.

En zo staan er -tig bananendozen gepakt met een mengeling van 'charitygoods' (kleding, speelgoed, etc om uit te delen) en eten. Nu maar hopen dat de muizen op het containerschip niet aan de maaltijdshakes beginnen onder het mom van 'alles samen delen '. Want dat zijn natuurlijk Afrikaanse muizen. Dat zal je altijd zien.