dinsdag 11 november 2014

Behangetje

De zware – weliswaar lichtgekleurde – gordijnen zijn nog dicht als ik mijn vriendin goeiemorgen wens. “Gezellig hier”zeg ik terwijl ik rondkijk in haar slaapkamer. “Helemaal niet!”bromt ze vanonder het bloemendekbed. “Overal staat rotzooi. En van de week kon het klapraam opeens niet meer dicht. Heeft ‘hij’ opeens de vensterbank eraf gesloopt en het hor. En daar staat het nou..”
Een reactie van mij blijft niet lang uit. Ongecensureerd en ongezouten geef ik mijn mening over het ‘rokershol-waar-nooit- gerookt-is’. “Nou jaaa”  reageert mijn vriendin terecht. We bekijken het ooit witte plafond dat doorrookt lijkt. Ja dat is inderdaad niet zo fris meer geeft ze toe. De deur met een lijst van ‘gezellig’ bloemetjesbehang lijkt direct uit de jaren 70 te stammen. Mijn advies: flikker alles eruit en klim met een pot verf tegen de muren. Fris. Weg met die aftandse lap boven het hoofdeinde. Mijn vriendin kan mijn tirade nauwelijks geloven. Of ik wel weet wat voor lap dat is.  Ik doe er nog een klein schepje bovenop, in de hoop haar over de streep te trekken en de slaapkamer een opknapbeurt te geven. Ze kijkt met een hopeloze blik om zich heen. Zachtblauw en groen en het plafond eiwit wit, wat ze daarvan vindt? Bedachtzaam neemt ze de hele boel inclusief rommel in ogenschouw en concludeert: “Een gezellig behangetje dan maar achter het bed?”
Ze schrikt zich dood als ik  gil: “ Een behangetje..neeeee!! Het woord alleen al…”
Beneden aan het ontbijt – gezellig met koffie en thee en zoveel leuker dan mijn havermout thuis - hebben we het over van alles en nog wat. Maar het woord behang durven we niet meer te laten vallen. De zon schijnt en pimpt  de slaapkamer in zachte pastellen. Dat scheelt meteen potten met verf.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten