Immigratiedienst

Op 24 april jl schreef ik op mijn blog het stukje “Kwijt”. Ik verwoordde er mijn teleurstelling in over het feit dat het visum voor mijn geliefde afgewezen was. Hij mocht niet van Gambia naar Nederland komen om samen met mij vakantie te vieren.
We zijn nu drie maanden en veertien dagen verder. En tientallen euro’s aan internationale belkosten. Om het nog maar niet te hebben over de kosten die de rechtsgang met zich meebrengt. Advocaat, griffierechten, vervoer straks naar de rechtbank in Middelburg (of all places..)etc etc.
De lol gaat er behoorlijk van af. Waar gaat het eigenlijk over? Het verband is totaal weg. Kwijt dus. Na maanden alleen gebrekkig bellen – door gebrekkig netwerk vooral – zagen we elkaar gisteren voor het eerst even op Skype. Wat er dan gebeurt is heel apart. In plaats van woorden zag ik mezelf applaudisseren op het minischermpje. Tapha was vooral bezig met om zich heen kijken tussendoor (hij zat in een internetpoint met vrijwel geen privacy). Verder giechelen als een jonge meid, mijn buik laten zien die nu plat is na de operatie en kijken kijken kijken. Wat valt er ook te zeggen? Ik hou van jou is evident en afgezaagd. “I miss you too”wordt tegen iedereen gezegd die ze een dag niet gezien hebben. Na 20 minuten was de koek op, de door Tapha aangekochte minuten waren verstreken. Een paar kussen tegen het laptopscherm en Kling! Het was gebeurd. Doodse stilte in huis. Oorverdovende stilte.
En dan vandaag. Bellen met de advocaat. Vragen of de gronden die ze aanvoert al opgestuurd zijn zodat de zaak in Hoger Beroep kan. Bellen met Gambia om te zeggen dat we toch echt een nieuwe brief van Tapha’s baas nodig hebben. Geen gehoor. Viavia op Facebook contact gezocht met iemand die Tapha kent. Hem alles uitgelegd. Dat we minstens 12 kwitanties moeten overleggen waaruit blijkt dat hij maandelijks salaris gekregen heeft. Zucht, ik word gek. Zou het liefst alles afblazen. Waar gaat het nog over..? In october ga ik daar naartoe als het mee zit. Die paar maanden kunnen we ook nog wel zonder elkaar. Het Hoger Beroep is misschien pas over een maand, dan is het september.
Was ik vanmiddag nog woest over zoveel onmacht, nu voel ik verdriet. Dat we met al onze eerlijkheid niet tegen de vooringenomenheid van de Nederlandse overheid in de vorm van Immigratiedienst op kunnen. Alles vegen ze van tafel. Foto’s die moeten bewijzen dat hij wel degelijk werk heeft, dat hij wel degelijk een sociaal leven heeft daar, dat hij hier alleen maar op vakantie komt en daarna weer hard aan het werk moet… ze hebben er lak aan. Bekijken ze het uberhaupt wel?! Vragenformulieren waarin de doopceel van de hele familie staat zouden ze niet ontvangen hebben. Schande!! De woede steekt weer op als ik dit schrijf. Ik ga ermee naar de krant! Ik brul het uit op internet: schande ! !!! Driewerf Schande zoals we behandeld worden!!!!
We leven in een beschaafd land, maar zoals wij terzijde geschoven worden zonder gehoord te worden .. daar heb ik niet eens woorden voor.
Deel dit bericht gerust, de wereld moet maar eens weten hoe de IND met mensen uit AFRIKA om gaat. Schande!!!